ای دوست از شهیدان استمداد کن ودامن سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین (ع)را بگیر تا در کاروان غافله انسانی حضرت بقیه الله (عج)قرار بگیری وبگو:

صبا    گو  آن  امیر    کاروان   را         مراعاتی  کند  این   ناتوان   را

ره دور است وباریک است و تاریک          به  دوشم  می کشم  بار گران را

راه باز است ودر گشاده است وصلا هم در داده اند که سفره پرمائده الهی گسترده است وضیافتخانه دوست مهمان طلب می کند لذا خویشتن را تضعیف روحیه نکن زیرا انسان آفریده شدی وغذای تو آسمانی است وآسمانیان هم در انتظارمقدمت به سر می برند.فقط جان را سوغاتی راه کن که:

تحفه جان را چوسازی عقر راه قرب دوست        دوست را یابی به انواع عطایا وتحف

شهیدان اهل الله ،صاحبان درد بودند که با سوز وگداز وچشمی پر از امید واشک وقلبی آکنده از نور ولایت حضرت وصی امیر عالم وآدم به دیدار جمال رخ بی مثال دوست وسر یار شتافتند که نه با پا بلکه با دل به بحر لایتناهی (هو)اتصال یافتند وهمانند مرکز عالم وجود ،ونقطه دایره ازل وابد ،وفاتحه مصحف کتاب شهادت ومقصد عشاق مقدس ،ذات الهی را به تماشا وشهود نشسته اند .لذا همانند مرغان سحر،تاج عزت بر سر گذاشته وسر به پای او نهادند وعبد مسکین او شدند.آن راست قامتان حقایقی در جانشان متمثل شده است که غیورانه آن اسرار رادر کتمان جان نهادند وبا آب حیات عشق لوح دل را شسته اند تا پرتو (الله اکبر)در آن فروزان گشت ودر صهبای ولا به خال وحدت رسیدند وآرام وخاموش شدند تا در آرامش زلف او به لذت خال وحدت کام جان یافتندوگویند:

مائیم ورخ یار دل آرام ودگر هیچ         ما راست همین حاصل ایام ودگر هیچ

م.نصر